GeoWorks

GeoWorks to środowisko graficzne dla komputerów IBM PC, które staneło do walki z Microsoft Windows i IBM OS/2. W 1991 roku pojawia się wersja GeoWorks Ensemble, później GeoWorks Pro. Interfejs graficzny GEOS, na którym opierał się GeoWorks, był równie łatwy w użyciu jak Windows, a przy tym szybszy na słabszych komputerach AT i 386 z małą ilością pamięci operacyjnej niż produkt Microsoft. Przypominał nieco Motif, jeden z interfejsów systemu Unix. Dołączono kilka podstawowych aplikacji, takich jak kalkulator, kalendarz, program graficzny czy edytor tekstu, a także gry - Solitare i Tetris. Kilku producentów oprogramowania zaczęło prace nad aplikacjami na tą platformę, słychać było o przygotowywanej wersji Lotus 1-2-3. W wersji Pro pojawia się specjalna wersja znanego arkusza kalkulacyjnego Broland Quattro Pro. Oprogramowanie to w wersji Ensemble kosztowało na rynku amerykańskim 199 dolarów, w wersji Pro - 149 funtów na rynku angielskim. Okazało się jednak, że na rynku nie ma zapotrzebowania na tańszą i ładniejszą wersję Windows; producent zaczął promować GeoWorks jako pakiet zintegrowany, ale i w tym segmencie rynku nie odniósł on większego sukcesu.

Desqview

Interesującym produktem pojawiającym się na początku lat dziewięćdziesiątych był Desqview firmy Quarterdeck, w dwóch wersjach - zwykłej Desqview i Desqview/X. Desqview pozwalał na pracę wielu aplikacji jednocześnie (multitasking), miał przy tym mniejsze wymagania co do pamięci operayjnej niż Windows. Desqview/X zawierał także X/Windows, pozwalające na połączenie się z inną maszyną zawierającą to oprogramowanie, taką jak Sun i uruchamianie na niej zdalnie programów, po czym obserwowanie lokalnie wyników.

MacOS

MacOS jest systemem operacyjnym z graficznym interfejsem użytkownika (GUI), działającym na komputerach Macintosh; jego producentem jest Apple. Przez długi czas był wzorem dla innych systemów operacyjnych jako przyjazny dla użytkownika. Jest często używany przez grafików, nawet dziś w Polsce wiele redakcji gazet i agencji reklamowych używa komputerów Macintosh do składu i przygotowywania grafiki.

 OS/2 Warp Connect

OS/2 Warp Connect, wielowątkowy, 32-bitowy, sieciowy system operacyjny produkcji IBM, wyposażony w protokoły TCP/IP, NetBEUI, IPX/SPX, PPP, SLIP i ruter IP, automatyczne instalowanie urządzeń, interfejs PCMCIA, wykonujący aplikacje systemów MS-DOS i Windows.

OS 360/370

OS 360/370, rodzina wieloprogramowych systemów operacyjnych (OS/360, OS/MVT, OS/VS2 czyli MVS, TSS/360) nadzorujących pracę komputerów serii IBM 360/370, produkowanych w USA w latach 1960/70 jako podstawowy sprzęt obliczeniowy tamtych czasów.

SCOPE

SCOPE, wieloprocesorowy system operacyjny dla komputerów CDC 6600 (kilka egzemplarzy działało w Polsce w latach siedemdziesiątych XX w.) o świetnie zaprojektowanym koordynowaniu i synchronizowaniu procesów.

GEORGE 3

GEORGE 3, system operacyjny dla komputerów serii ICL 1900 (Polskiej produkcji ODRA 1300 ), w latach siedemdziesiątych XX w. powszechnie uważany (w Europie) za bardziej rozwinięty i lepszy niż porównywalne systemy OS 360/370.

MCP

MCP, Master Control Program, system operacyjny z segmentacją i możliwością używania wielu procesorów, opracowany dla komputerów rodziny Burroughs, zrealizowany w odmianie języka Algol. Prawdopodobnie pierwszy system operacyjny napisany nie w asemblerze.

MULTICS

MULTICS, wielki, scentralizowany system operacyjny z podziałem czasu, opracowany w połowie lat sześćdziesiątych XX w. w firmie MIT dla komputera GE 645. Napisany prawie w całości w języku PL/1 (300 000 wierszy kodu źródłowego), rozszerzony do środowiska wieloprocesorowego. Przedsięwzięcie ważne dla późniejszego rozwoju systemów operacyjnych, w szczególności dla systemu UNIX, lecz samo nigdy nie uwieńczone pełnym sukcesem; prace zarzucono w 1969.

Tenex

Tenex, system operacyjny z początku lat siedemdziesiątych XX w. zaprojektowany dla komputera PDP-10; wczesny przykład stronicowania na żądanie; wywarł duży wpływ na inne systemy z podziałem czasu (np. TOPS-20 dla komputera DEC-20).

XOS

XOS, to nowy z założenia darmowy, 32-bitowy,jednodyskietkowy wielozadaniowy system operacyjny dla komputerów PC z procesorami Intel 386 lub lepszymi, aktualnie znajdujący się we wczesnej fazie budowy.
Projekt jest rozpowszechniany na zasadach licencji GNU General Public License

VM i VMS

VM i VMS, Virtual Machine (System)), systemy operacyjne komputerów stacjonarnych, realizujące pamięć wirtualną, produkowane w latach siedemdziesiątych, odpowiednio przez firmy IBM i DEC.

IBM OS/2 Warp 4 (Merlin)

IBM OS/2 (Operating System / 2), powstał jako system mający zastąpić - małowydajny już w końcu lat 80 poprzedniego wieku - system DOS. Pracę nad nim prowadziły wspólnie aż do roku 1991 firmy IBM oraz Microsoft. Po tym okresie system powstawał już tylko w laboratoriach IBM. Pierwsze wydanie OS/2 (stworzone jeszcze wespół z Microsoftem) ujrzało światło dzienne w 1987 roku. Był to system pracujący tylko w trybie znakowym, ale był już w pełni 32 bitowy z wywłaszczaniem i wielowątkowością, wykorzystujący tryb chroniony procesora. Środowisko graficzne (Presentation Manager) po raz pierwszy zaimplementowano w nim w wersji 1.1. W 1989 roku OS/2 1.2 dołączono system plików HPFS, który do dzisiaj posiada znaczącą przewagę nad niektórymi popularnymi filesystemami, powoli ustępując jednak miejsca systemom dziennikowym (JFS). W 1992 roku ukazuje się wersja 2.0 systemu, w 1994 roku zaś pierwszy Warp: OS/2 Warp 3. Po ukazaniu się na rynku MS Windows 95 IBM mocno zmodernizował swój produkt i w listopadzie 1996 roku linie produkcyjne opuszcza pierwsze wydanie Merlina czyli IBM OS/2 Warp 4. Przez kilka lat system jest  wspierany w postaci uaktualnień (Fix-Paków), ostatnio zaś (grudzień 2000) doczekał się nowej podwersji: OS/2 Warp 4 Convenience Pack oraz swojego następcy - eComStation. IBM OS/2 Warp 4 jest w pełni 32 bitowym, zawierającym pełne wywłaszczanie oraz wielozadaniowość systemem operacyjnym (nawet w trybie tekstowym). Co się z tym wiąże na komputerze możliwe jest jednoczesne np.: formatowanie dyskietki, praca z arkuszem kalkulacyjnym oraz wypalanie płytki CD-R lub korzystanie z Internetu bez żadnych zastojów w pracy systemu. Macierzystymi systemami plików OS/2 są HPFS (High Performance File System) oraz FAT16. Oprócz nich po doinstalowaniu odpowiednich sterowników, system bez problemu obsługuje VFAT, FAT32, HPFS386, NTFS4, TVFS, partycje Linuxa (ext2) oraz Macintosha. Należy rónież dodać, że nie ma problemu z ISO9660 jak i najnowszymi odmianami Joliet (system plików na CDROM). Od 1999 roku dostępny jest również UDF (system plików używany na dyskach DVD) oraz JFS (Journaled File System).

Warp 4 potrafi obsługiwać całą masę aplikacji. Począwszy od natywnych 16 i 32 bitowych, poprzez programy DOS-owe i windowsowe. W przypadku tych ostatnich  widnieje jednak dość duży podział. System bez problemu obsłuży programy 16 bitowe napisane dla platformy Windows 3.1 oraz większość programów Win32 w wersji 1.25a włącznie. Jeżeli program był optymalizowany dla systemu Windows 95 lub NT4 (Win32 1.30) następuje potrzeba zainstalowania emulatora (Win32-OS/2 "Odin"), który radzi sobie coraz lepiej, choć jest produktem stosunkowo młodym, rozwijanym przez wolontariuszy (już dziś działa w nim z wielkich pakietów np.: Adobe Photoshop 4, Adobe Acrobat Reader 4, StarOffice 5.2 PL).

OS/2 potrafi uruchamiać róznież programy napisane w Javie oraz przystosowane do "oesowego" XFree86 (np.: Gimp).

Największymi atutami OS/2 Warp 4 są:

- wielozadaniowość

- wywłaszczanie (bez problemu można wyrzucić z pamięci błędnie działającą aplikację)

- stabilność systemu (porównywalna z Windows NT)

- możliwość obsługiwania systemu głosem (IBM VoiceType, wchodzi standardowo w skład systemu)

- bogata oferta aplikacji (natywnych jak i innych obsługiwanych)

- bezpieczeństwo antywirusowe (dla systemu powstały tylko 2 wirusy)

- łatwa konfiguracja systemu, nieskomplikowane instalowanie sterowników

- proste dostosowanie systemu do własnych potrzeb,

- logiczność systemu (wszystkie obiekty zachowują się tak samo)

- świetne przystosowanie do Internetu

- ilość obsługiwanych urządzeń (np.: karty graficzne i drukarki - prawie wszystkie)

Minusy systemu:

- system trzeba kupić

- organiczona ilość obsługiwanych skanerów, kart telewizyjnych

- niewielka ilość publikacji prasowych oraz pozycji książkowych

Dla kogo system się nadaje:

- dla osób ceniących bezpieczeństwo pracy

- dla osób ceniących możliwość pracy z wieloma programami jednocześnie

- dla przeciwników Microsoftu, dla których Linux jest za trudny

- dla osób, którzy nie chcą płacić za "nowe" wersje starych systemów / programów

  Dla kogo system się nie nadaje:

- dla osób nie posiadających dostępu do Internetu (trudne zdobywanie aplikacji)

- dla osób posiadających specyficzny sprzęt komputerowy

- dla osób oczekujących co miesiąc nowych wersji oprogramowania

- dla osób kochających wygląd programu a nie jego możliwości

- dla zatwardziałych zwolenników Microsoftu (np.: wszelkiej maści Outlookowców)

- dla osób, którzy sądzą, że istnieje tylko jeden paket biurowy (MS Office)

IBM OS/2 Warp Server for eBusiness (Aurora)

OS/2 Warp Server,  pojawił się w sprzedaży na początku 1999 roku. Stanowi on rozwinięcie poprzedniego Warp Servera, dziedziczy jednak obiektowość oraz wszystkie rozszerzenia wydanego w 1996 roku systemu klienckiego OS/2 Warp 4. Oprócz zabiegów kosmetycznych (nowe ikony, tła, dźwięki systemowe), system posiada również standardowo na swoim wyposażeniu Warpcenter oraz jest mocniej niż wszystkie poprzednie systemy IBM zintegrowany z Javą - część narzędzi systemowych (m.in. LVM) również napisana jest w Javie.

   Java i jej sposób integracji z nowym systemem nie jest jedyną nowością Warp Servera. System, prócz dotychczasowo obsługiwanych systemów plików (HPFS, HPFS386, FAT16) został wzbogacony o pochodzący z IBM-owskiej implementacji Unixa - AIX-a - wykorzystujący raportowanie Journaled File System (JFS). Jest to jedna z największych zalet nowego Warpa. Dopuszcza on stosowanie partycji (lub macierzy dyskowych) o największym nominale 2 TB. Dla zwykłego użytkownika w JFS może liczyć się umiejętność błyskawicznego odtwarzania systemu po awarii (np.: zanik prądu). Wydajność nowego systemu plików Warpa jest zdecydowanie lepsza niż HPFS - zarówno w pracy z niewielkimi jak i wielkimi plikami (rozmiar największego może osiągnąć - podobnie jak rozmiar największej partycji - do 2 TB).

   Do obsługi partycji oraz dysków logicznych IBM zaprojektował nowe narzędzie, będące następcą warpowego FDISKA - Logical Volume Manager (LVM). Jest to zupełnie nowy program posiadający znacznie więcej funkcji niż jego poprzednik. Dopuszcza on tworzenie dwóch rodzajów partycji: kompatybilnych oraz partycji LVM. W ramach partycji LVM mogą powstawać wolumenty (partycje) podstawowe, oraz rozszerzona (w niej logiczne). Bardziej korzystne zakładanie jest partycji LVM: mogą one w okresie późniejszym tworzyć macierze oraz być rozszerzane (LVM niestety nie potrafi zmniejszyć partycji). Dodatkowo każdej z partycji można arbitralnie przypisać literkę (np.: partycja podstawowa z literą X:), każdą również można ukryć (będzie niewidoczna dla systemu). Kolejną zaletą Servera jest możliwość obsługiwania wielu procesorów. Maksymalnie może być ich 64. Praca w systemie wieloprocesorowym, według wszelkich dostępnych danych, jest zdecydowanie bardziej wydajna, niż w wieloprocesowowych systemach Linux lub Windows NT. Warp Server for e-Business otrzymał także nowe narzędzie do tworzenia kopii zapasowych, nowy stos TCP/IP oraz kilka innych składników systemowych. Serwer podobnie jak wszystkie poprzednie systemy z rodziny OS/2 potrafi obsługiwać aplikacje natywne, dosowe, napisane dla platformy Win3.1 - oraz po zaimplementowaniu podsystemu Odin - wiele z 32 bitowych aplikacji Windowsa. Świetnie działają również programy napisane w Javie oraz przeportowane do warpowego XFree86. Daje mu to znaczącą przewagę nad innymi systemami, potrafiącymi uruchamiać z reguły tylko natywne aplikacje.

Zalety systemu:

szybkość działania i niezawodność

ilość uruchamianych aplikacji

stabilność działania systemu (porównywalna z Windows NT)

implementacja nowych wersji TCP/IP oraz szeregu innych komponentów systemowych

obsługa do  64 procesorów

łatwa konfiguracja systemu

świetna współpraca w sieci z innymi systemami

Mac OS

Mac OS, Macinotsh (skr. MAC) to rodzina komputerów osobistych, niekompatybilna z komputerami osobistymi firmy IBM, produkowana przez amerykańską firmę Apple Computer od 1984 roku. Komputery MacIntosh odznaczają się wysoką wydajnością, przyjaźnością dla użytkownika, jednolitym wyglądem aplikacji oraz systemem operacyjnym wykorzystującym system okienek (Mac OS). Komputery te znalazły pierwotnie zastosowanie przede wszystkim w profesjonalnej grafice komputerowej gdzie do dzisiaj wiodą przewodnie miejsce. Pierwsze komputery MacIntosh produkowane były w oparciu o mikroprocesor Motorola 68000, dzisiaj komputery wyposaża się w procesory Power, którym dorównują jedynie najszybsze PC-ty. System operacyjny Mac OS posiada interfejs graficzny (GUI) mocno zbliżony do windosowych okienek. Jego największą zaletą jest łatwość instalacji, konfiguracji oraz użytkowania gdyż nie ma tu problemów z rozpoznawaniem przez system zasobów komputera takich jak przerwania IRQ czy kanały DMA. Dzieje się tak głównie dlatego, że zarówno sprzęt jak i sam system operacyjny pochodzi najczęściej od tego samego producenta, co ogranicza jednocześnie możliwość jego instalacji na innych komputerach niż Macintoshy. Zasady obsługi systemu różnią się nieco od windosowych i tak np. na pulpicie nie znajdziemy paska zadań ani przycisku "start", zamiast tego mamy wysuwany z boku pasek, ułatwiający dostęp do paneli kontrolnych a opcjami programu kierujemy za pomocą menu, które jest zawsze umieszczone na górze ekranu, którego zawartość zależy od programu z jakim aktualnie pracujemy. Mysza Maka ma tylko jeden przycisk co jest następną znaczącą różnicą tego systemu, aby skorzystać z menu kontekstowego wybranego obiektu musimy jednocześnie wcisnąć przycisk myszy i klawisz <control>. Inaczej niż w PC-tach rozwiązano dostęp do wszelkich fizycznych nośników danych (HD, dyskietka, CD-ROM), widoczne są one bezpośrednio na pulpicie, a gdy któryś z nich chcemy otworzyć musimy przeciągnąć go myszką do ikony kosza. MacOS zawiera dołączone przeglądarki internetowe Microsoft Explorer oraz Netscape Navigator, znacznie poprawiona zgodność Javy i jej wydajność poprzez Java Virtual Machine (MRJ) 2.0, zawierającą Java Development Kit (JDK v. 1.1.3.) firmy Sun Microsystems, a także wbudowany Digital Video Disk (DVD) Universal Disk Format (UDF), który pozwala na odczytywanie video w formacie DVD oraz interaktywnych programów zapisanych na nośnikach DVD-ROM. Poza tym system Mac OS znacznie wydajniej zarządza pamięcią dyskową dzięki nowemu HFS+ (nowy system plików) oraz zapewnia lepszą zgodność z komputerami PC dzięki nowej wersji programu PC Exchange 2.2, który pozwala na lepszą współpracę z długimi nazwami plików z Windows 95, a także daje lepszą możliwość odczytu i formatowania dysków typu Jazz i ZIP w formacie PC. Oferta programowa na tą platformę jest również bardzo bogata przy czym w większości służy najpowszechniej spotykanemu zastosowaniu komputerów Apple czyli grafice i DTP. Najbardziej znana to oczywiście produkty Adobe takie jak Photoshop, Illustrator czy PageMaker. Są również Makowe wersje programów Corel Draw i Quark Xpress. Nieco gorzej jest natomiast w przypadku aplikacji biurowych. Do IMaca dołączony jest pakiet Claris Works 5.0 (dostępny również dla Windows), umożliwiający pisanie dokumentów tekstowych, wykonywanie obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym oraz tworzenie i obsługę baz danych. Wśród różnorodnych pakietów biurowych na tę platformę oprócz Microsoft Office 98 dostępny jest jedynie Star Office 5.0. Od niedawna również producenci gier komputerowych zaczęli przystosowywać swoje produkty na tą platformę sprzętową.

eComStation

eComStation, to najnowsza odmiana systemu OS/2 Warp. Stworzony został na podstawie wydanego w 2000 r. OS/2 Warp 4 Merlin Convenience Pack (MCP) i ma wiele wspólnego z OS/2 Warp Server for eBusiness (WSeB). Podobnie jak we WSeB-ie zaimplementowano w nim najnowsze rozwiązania w zakresie obsługi dysków (Journaled File System, Logical Volume Manager),  obsługi procesorów (maksymalnie: 64  - niekoniecznie na tej samej maszynie), zmieniono wygląd WarpCentera (nazywając go jednocześnie eCSCenterem), dodano nowe ikonki oraz całą otoczkę multimedialną, zmodyfikowano wygląd ustawień obiektów. Zakupując eComStation oprócz systemu otrzymujemy wielką ilość komercyjnego oprogramowania. Oprócz znanych już z wcześniejszych wersji Warpa: Bonus Packa (zestawu pożytecznych aplikacji biurowych i internetowych) oraz IBM Voice Type (programu do obsługi systemu głosem)  w pudełku z systemem znajdujemy:

- IBM Desktop On Call

- Serenity Systems WiseMachine

- IBM WebBrowser (Netscape 6)

- Lotus Smartsuite 1.6

- Adobe Acrobat Reader

- eStyler/2 (narzędzie do zmiany wyglądu systemu)

- Assoedit (manipulowanie skojarzeniami plików)

- InJoy (program dzowniący)

- Sun StarOffice 5.1a

- Desktop Management Interface

- TME 10 NetFinity

oraz wiele innych mniejszych pakietów. Trzeba przyznać, że liczba dołączonego komercyjnego oprogramowania jest bardzo duża a cena sama w sobie staje się umiarkowana i wręcz zachęcająca.

Instalacja eComStation możliwa jest do przeprowadzenia bezpośrednio z płyty samobootującej z wykorzystaniem sterowników dyskowych Danieli Englert lub IBM (zaleca się te pierwsze). Podczas instalacji możemy również bez żadnych dodatkowych zabiegów korzystać ze sterowników USB oraz SDD (grafika), dostępnych tylko w ramach płatnej licencji IBM SoftwareChoice. eComStation obsługuje - tak jak poprzednie wersje OS/2 - programy natywne, dosowe, windowsowe (16 i 32 bitowe - te ostatnie poprzez emulator Odin), napisane w Javie oraz przystosowane do warpowego XFree86. Połączenia sieciowe mogą być realizowane przez protokoły NetBIOS, TCP/IP lub IPX. 

BeOS

BeOS, jest w pełni 64-bitowym systemem operacyjnym, łączącym w sobie cechy charakterystyczne dla systemów z rodziny UNIX z łatwością obsługi kojarzoną głównie z Windows czy MacOS. Bazując na Unixie, ma znakomitą wydajność i skalowalność, a łatwy w obsłudze interfejs użytkownika wzorowany po części na w/w systemach ułatwia pracę. System spełnia standardy POSIX, więc z uruchomieniem większości programów napisanych w C i C++, a przekompilowanych w systemie BeOS przy pomocy BeDevelopmentKit nie powinno być problemów. BeOS jest oparty na architekturze wielowątkowego 64-bitowego mikrojądra, które umożliwia uruchamianie wielu aplikacji i równoczesną pracę z nimi bez wyraźnej utraty szybkości reakcji na działania użytkownika - mimo, że liczba aktywnych wątków w systemie nierzadko przekracza kilkaset. Mikrojądro zoptymalizowane jest do pracy na platformach zarówno jedno- , jak i wieloprocesorowych.

Pamięć wirtualna jest rzadziej wykorzystywana niż w innych systemach. System nie doprowadza do sytuacji, że po kliknięciu myszką na dowolny obiekt na pulpicie, musimy czekać w nieskończoność na reakcję ze strony systemu, bo ten stara się uporać z plikiem wymiany, tak jak ma to miejsce w systemach Microsoftu w przypadku zbyt dużej liczby otwartych aplikacji. Struktura microkernela typu klient-serwer podnosi skuteczność i niezawodność oraz rozdziela aplikacje na wiele wątków nawet wtedy, gdy nie deklarują one takiej potrzeby. Pozwala to na ciągłe w czasie wykorzystanie mocy obliczeniowej procesora. Zarządzanie pamięcią zostało zorganizowane w taki sposób, by wadliwe działanie jakiejkolwiek aplikacji nie powodowało zawieszenia się całego systemu. W przypadku niepoprawnej pracy jakiejkolwiek aplikacji system wykrywa zagrożenie i zamyka aplikację powodującą problem. Bezpośrednie śledzenie działających aplikacji i monitorowanie poprawności wykonywania programów jest możliwe, dzięki znanej już w Windows NT 4.0 funkcji uruchamiania programów w oddzielnych, jasno sprecyzowanych przez system segmentach pamięci. System graficzny ma architekturę klient-serwer, a bezpośredni dostęp do bufora graficznego umożliwia zwiększenie szybkości wyświetlania grafiki. Biblioteka 2D, na podstawie której został zbudowany cały interfejs użytkownika operuje na wartościach rzeczywistych, co jest przydatne podczas wyświetlania grafiki o rozdzielczościach większych niż rozdzielczość ekranu lub gdy chcemy ustawić do 32 wirtualnych pulpitów - każdy w innej rozdzielczości i głębi barw. Obsługa fontów True Type i Postscript oraz standardowo ustawiony antyaliasing pozwala na wyświetlanie czcionek na ekranie z jakością porównywalną do jakości druku. Za grafikę 3D i rendering w czasie rzeczywistym odpowiada implementacja OpenGL licencjonowana przez Silicon Graphics. De facto obsługa multimediów jest najmocniejszą stroną w tym systemie. Jeszcze długo będziemy czekać na system operacyjny, który pobije pod tym względem BeOS-a.

Wśród użytkowników komputerów Apple do BeOS-a przylgnęła nazwa MediaOS. Co jest takiego innego w BeOS-ie, że uznany został za system multimedialny? Wszystkie dźwięki w BeOS-ie przesyłane są w formie cyfrowego strumienia audio, co pozwala na manipulację, obróbkę i miksowanie kilku niezależnych źródeł audio w czasie rzeczywistym. Obsługa strumienia video, a więc filmów, renderingu czy scen 3D także odbywa się w czasie rzeczywistym. Z kolei wielowątkowość pozwala na zapamiętanie sekwencji wideo z zewnętrznego źródła, dekompresję, jeśli trzeba to zmianę atrybutów strumienia tj. jaskrawość czy kontrast, ponowną kompresję strumienia wideo, następnie zapisanie go na dysk lub inny nośnik. A wszystko to odbywa się w jednym kroku. Z urządzeń zawartych w naszym komputerze ten system wyciska wszystko to, co zdefiniował producent, ale także i to czego producent nie przewidział. Wystarczy posłuchać midi w wykonaniu taniej karty muzycznej Yamaha 719 ISA.

System BeOS już od pierwszego wydania miał jasno wytyczony kierunek rozwoju. Były nim multimedia i współpraca z innymi systemami operacyjnymi. Dlatego też oprócz niecodziennych możliwości multimedialnych wyposażono go w obsługę różnych, nawet już dziś rzadko spotykanych systemów plików. 64-bitowy system plików BeFileSystem (befs) przy minimalnym rozmiarze jednostki alokacji wynoszącym 1024 bajty, jest w stanie powalić na kolana każdy system operacyjny z dostępnych na platformę PC. Liczba 2 (potęga64) robi wrażenie, gdy przeliczy się tą wartość na możliwy maksymalny rozmiar dysku obsługiwany przez BeOS-a, a jest to 17 MILIARDÓW TERABAJTÓW powierzchni dyskowej. Pomimo szybkiego rozwoju technologii upakowania danych na nośnikach, nie sądzę aby i za 20 lat przeciętnego użytkownika było stać na nośnik o takiej pojemności. Pozwala to na obsługę ogromnych ilości danych i ułatwia pracę z dużymi porcjami audio i wideo. Wielowątkowość systemu plików pozwala na rozdzielanie zadań pomiędzy wiele procesorów, a czas uruchamiania aplikacji niezależnie od jej wielkości jest utrzymywany na stałym poziomie, jednak nigdy nie dłużej niż kilka sekund. Identyfikacja plików zgodna ze standardem MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions), pozwala na łatwą weryfikację danych oraz połączenie plików określonych typów z odpowiadającymi za ich obsługę aplikacjami. Daje to również gwarancję zgodności danych w intranetach. Z racji obsługi różnych systemów plików doskonale wygląda współpraca BeOS / Linux / Windows, oczywiście z poziomu BeOS-a.

BeOS ma jeszcze jedną niezaprzeczalną zaletę i jednocześnie przewagę zarówno nad systemami Microsoftu jak i wszelkiej maści Linuxami. Jego możliwości są definiowane przez mechanizm wtyczek [add-ons] podobnie jak w Winampie. Im więcej pluginów zgromadzimy dla Winampa w katalogu Plugins, tym większe ma on możliwości. W BeOS-ie sytuacja wygląda podobnie. Takie rozwiązanie daje ogromne możliwości przyszłej rozbudowy systemu, przy jednoczesnym zachowaniu sterylności systemu. Jeżeli w przyszłości jakiś producent wyda nowy system operacyjny bazujący na absolutnie nowym systemie plików to wystarczy tylko zaopatrzyć się w odpowiedni Plugin i skopiować go w odpowiednie miejsce na dysku, i po kłopocie. Żadnych nowych wersji systemu, żadnej rekompilacji jądra i zapewne nawet obejdzie się bez restartu komputera.System jest także przygotowany do użycia w internecie i sieciach lokalnych. Obsługa plików w tym trybie jest realizowana przez wbudowany w mikrojądro protokół FTP, który pozwala na dzielenie plików z osobami wykorzystującymi inne systemy operacyjne. Prosty serwer WWW dodany do dystrybucji BeOS R5 o nazwie PoorMan umożliwia wykorzystanie komputera jako serwera WWW. Standardowo dodana jest także przeglądarka WWW rozpoznająca standardy HTML 3.2, specyfikację HTTP 1.0 i 1.1 oraz FTP i SSL. Klient Mail obsługuje standard POP3 oraz SMTP, a zintegrowana z systemem usługa Telnet pozwala na zdalne łączenie się z innymi komputerami. Zaimplementowany klient Microsoft Network (tak, tak - to nie pomyłka) daje możliwość bezpośredniego łączenia się z komputerami, na których zainstalowany jest Windows. Ponadto możliwe jest wykorzystanie w obrębie sieci Ethernet laserowych drukarek bazujących na protokole AppleTalk lub TCP/IP. Wszystkie te możliwości można rozszerzyć korzystając z w/w mechanizmu wtyczek. Jeszcze inną bardzo użyteczną funkcją niespotykaną w innych systemach jest mechanizm replikowania aplikacji lub jej części. Daje to możliwość osadzenia części aplikacji w innej, bez możliwości utraty operowania na niej jak w aplikacji macierzystej. Funkcja jest dostępna bezpośrednio w menu BeOS (odpowiednik Menu Start) pod nazwą "Show Replicants".

Wersja bezpłatna BeOS R5 Personal Edition sprawia wrażenie systemu całkowicie pozbawionego funkcji zabezpieczeń przed nieupoważnionymi użytkownikami, tak jak to ma miejsce w Linuxach. Przy pierwszym uruchomieniu systemu praktycznie możemy zrobić wszystko, ze zniszczeniem systemu włącznie. Jednak przy bliższych oględzinach systemu okazało się, że w systemie można stosunkowo łatwo ustalić wielu użytkowników i przydzielić im pewne prawa lub przywileje w obrębie danej grupy, gdyż już sam system plików w specyficznym zapisie umożliwia nadawanie praw. Służą do tego znane dla użytkowników Linuxa narzędzia w katalogu /bin , które uruchamia się w BeOS-owej wersji shell-a wraz z odpowiednimi parametrami. Reasumując, BeOS R5 to doskonała alternatywa [w dodatku bezpłatna] dla wymagających użytkowników, zarówno tych których fascynują możliwości systemów spokrewnionych z UNIX / Linux, ale rozproszona architektura plików konfiguracyjnych Linuxa i trudność w opanowaniu składni podczas konfiguracji Linuxa doprowadza ich do białej gorączki, jak i tych co tęsknią za prostotą instalacji i intuicyjnością interfejsu graficznego oraz tych co marzą o nigdy nie starzejącym się systemie operacyjnym - takim zawsze na czasie.